Oranje pionnen met een lint er omheen. Tussen de onzichtbare muren en onder het denkbeeldig dak werd dagelijks geoefend. Binnen het lint hing een soort van magie. Als je daar mocht komen…
Betoverd
Dat was de school. Alleen erbinnen deed het ertoe. Het leek nergens over te gaan, maar voor hen ging het over alles. Het leven, hun leven. Een bruisend pleintje dat als een vulkaan ooit een keer uiteen zou spatten. Een kwestie van tijd, zo bleek veel later. Volkan groeide er op. Een pleintje waar de voetbal ingeruild werd voor sportschoenen en een ‘baggy’ broek. Zijn oom was ‘in to’ electric boogie. Het was in en hij was mee. Ook deze hype was van origine afkomstig uit de hip hop scene. Betoverd keek Volkan naar de prachtige bewegingen van zijn familie. Zijn hart bonkte het ritme. Het hoorde bij hem, hij voelde het. Volkan deed mee en leerde snel.
Kloppend hart
‘Hip hop doe je niet, dat ben je. Het is een stijl van leven, in welke vorm dan ook’, aldus de Bergse Dansgoeroe. Hip hop is kunst. Graffiti, rap en natuurlijk ook dans. Het is een kloppend hart dat zijn ritme afstaat aan verschillende passerende stromingen. Soms een hype, soms blijft het wat langer. Volkan snoepte van alles wat mee, maar zijn hart lag toch wel bij het dansen. Deze vrijheid van levensuiting is hem op het lijf geschreven. Hij zit op het puntje van zijn stoel. Het bruist in zijn ziel. Terwijl hij vertelt kijkt hij naar boven. Ziet alles weer voorbijkomen en geniet. Nog een keer. Volkan is enthousiast en passioneel gedreven, gevoed door inspiratiebronnen. Hij liet zich jaren geleden ‘meezuigen’ en leiden door pioniers als Murat, Cor, Nadjim en Kubilay. Zijn helden toen en nog steeds. Voor deze mannen was de uiting ‘rapper’ zeker niet lading dekkend. ‘Kunstenaars in hun puurste vorm’.
Een nieuwe generatie
Hiphop profeten Kayaman en Lion de Noier hebben ook een speciale plaats gekregen in ‘Volkans heldengroep’. Lion is naast begenadigd rapper ook nog eens een grafisch talent. Onlangs nog ontwierp hij albumhoezen voor een aantal buitenlandse artiesten. Hij voelt de stijl aan als geen ander. Ook dat is Hiphop. Ook Diego Terroba is één van Volkans grote voorbeelden. Een creatief brein en een meester in zijn vak. Hij startte ooit met graffiti en groeide uit tot een ware virtuoos in beeldende kunst. Het bracht hem tot eenzame hoogte. Zijn ontwerpen zijn ongekend, de realisaties overtreffen. Met Jamie van Zundert (Headroom Studio’s) zette hij zijn roeping door. Vormgeven in klank is een absoluut talent. Ook dat is de Hiphop spirit. Met de vergaarde ‘rijkdom’ namen ze samen het stokje over. Een nieuwe generatie was geboren.
Zou je geen les willen geven?
Door zijn werk als leraar maatschappijwetenschappen op ’t Rijks’ in Bergen op Zoom, kreeg hij de kans zich als dansmentor te ontplooien. Het begon bijna met een grapje tussendoor, maar groeide uit tot een stroming binnen de school. ‘Zou je er geen les in willen geven?’. Een vraag waar hij toch nog over na moest denken. Eerlijk gaf hij te kennen niet zeker te weten of hij het over kon brengen. Dansen is één, lesgeven weer iets heel anders. Het is ook niet iets wat je kunt leren uit een boekje. In je hoofd stampen. Je moet het voelen en zijn. De leiding geloofde in zijn kunnen en liet hem zijn gang. Dat groene licht gaf bij de nog jonge Volkan de doorslag. Op school bleek de behoefte groter dan gedacht wat het project een doorslaand succes maakte. Volkan was los. Via het CKB begon hij alleen, maar met een missie, de straat naar binnen te halen. Een hiphop school met dans en rap workshops. Voor Volkan heeft zijn lesvak op school eigenlijk hetzelfde doel als zijn onderricht in hiphop. ‘Eenheid door diversiteit’, waardoor de verschillende meningen en gedachten tezamen waardevolle kennis vormen voor iedereen.
Ik volg mijn hart, altijd!
Het starten van zijn eigen dansschool ‘Boogie Down’, was een meer dan logisch gevolg. Naast ‘zijn eigen ding’, trok hij anderen aan om vergelijkbare maar verschillende dansstijlen over te brengen. De hype werd een begrip. Niet alleen in de regio, maar zelfs op Europees niveau kennen ze Volkan Tasdan. Omliggende dorpen kregen hun eigen locatie en iedereen kende ‘Boogie Down’. Daar waar kinderen zich konden laten zien. Zich onbevreesd konden uiten en vooral leerden zichzelf te zijn in alles. Woord en daad. Ondanks de vele (inter) nationale successen gaf hij onlangs zijn eerste kindje uit handen. ‘Het was gewoon niet meer, waar het mij ooit om begonnen was’. Het werd groot, onpersoonlijker en vaker ‘out of my league’. Steeds meer gingen dingen langs me heen, waardoor ik het overzicht verloor. Natuurlijk, ik heb het zelf laten gebeuren’. Als het dan op een gegeven moment te ver van je hart staat gaat dat pijn doen en moet je een weg kiezen. Het vervelende is dat als er één een beslissing neemt, de ander machteloos staat. ‘Ik volg mijn hart, altijd, dus was de beslissing onomkeerbaar’. Ook dat zal zijn weg wel vinden. Nu is het nog vers en moeten we allemaal wennen aan het idee en de nieuwe situatie. ‘Er is brood voor iedereen’, lacht hij. Volkan vroeg niemand, maar een deel volgde vanzelf. Logisch ook. Je bent lid van een school, maar jouw leraar is degene waar je tegenop kijkt. En als die gaat, dan ga je mee.
Het is van iedereen
‘The House of Marqeez’ is geboren. Terug naar af maar in een hele positieve zin. Terug naar hoe het allemaal begon en vooral waarom het ooit begonnen is. ‘Back to the base’. Het kloppende hart. Het ritme en vooral het intense gevoel. Als ik begin over ‘zijn school’, verbetert hij me snel en duidelijk. ‘Marqeez is absoluut niet mijn school. Het is van iedereen. Het is weer een plek waar hiphop eenheid brengt, een school we allemaal lesgeven aan elkaar’. Onzelfzuchtigheid siert dit mens.
Ultieme droom
Het is veel. Zijn leswerk slokt met zijn intense manier van lesgeven al veel extra tijd op. Om daarnaast deze ‘Quest’ nog eens te volbrengen moet de drijfveer wel passie zijn. Zijn oogverblindende echtgenote Bach Yen steunt hem trots in elke ‘move’. Met twee prachtige kinderen is ook de opvolging van de nu al succesvolle school dik verzekerd. Volkan heeft er ontzettend veel zin in. Het heeft zo moeten gaan. Een ontdekkingsreis die hem bracht waar hij moest zijn. Levenslessen als basis voor zijn ultieme droom. Dromen zijn alleen bedrog als het karakter mist. Daar is in dit geval geen sprake van…