Als klein jongetje zat hij in gezelschap van zijn trouwe beer op de trap. Met zijn hoofdje door de spijlen keek hij naar de feestende menigte. De normaalste zaak van de wereld voor de dan 5 jarige Frank van de Avert.
Zwoele ‘radiostem’
Al acht generaties is Cafe zaal de Raayberg een begrip in Bergen op Zoom. Franks ouders vingen veel doorkomend vervoer op. De laatste halte voor de grens naar Belgie en Zeeland. Al generaties lang komen de voetballers met bussen tegelijk hun overwinning vieren of de nederlaag verdrinken. Een paar uurtjes volle gas en dan weer veilig naar huis. Een geweldige afsluiting van een mooie sportdag. Frank kreeg het horecabloed mee van de familie. Als één van de drie zoons van Sjaak en Lia van der Avert voelde Frank zich wel thuis in het caféwereldje. Na de afronding van zijn hotelvakopleiding werkte hij bij zijn ouders. ’s Middags de eerste koffie klanten en tegen de avond de eerste biertjes waren zijn deel. Ook verzorgde hij toen al de muzikale omlijsting van zo’n dag. Als een volleerde DJ knutselde hij casettebandjes in elkaar met een vooropgenomen muzieklijst. De liedjes aan elkaar gepraat met zijn zwoele ‘radiostem’ zorgden voor een volle avond vertier. Daar legde Frank zijn basis al voor wat zou gaan komen en nu is.
Meerwaarde
Voor het zover was toog hij op een mooie dag met Valentijn naar Munchen. De voetbalwedstrijd Locomotive – Leipzig was een ‘must see.’ Op de tribune kwam Frank in contact met een jongedame die later een dochter bleek van de administratrice van de Duitse topclub. Puur vriendschappelijk kwam hij in contact met haar ouders die hun ‘jetsetconnecties’ met hem deelden. Via deze ingang kreeg Frank de uitnodiging om voor het Hilton te gaan werken. Deze buitenkans met beide handen aangenomen viel hij erg op tussen het bestaande personeel. Dat Frank naast ‘horecaman’ tevens een rasentertainer is bleek al snel. Zijn ‘bazen’ zagen hem als meerwaarde voor het bedrijf en wilden hem vastleggen. ‘Ik had twee dingen waar ik van hield in Bergen op Zoom. Corine en de Raayberg, wat de keuze niet moeilijk maakte.’
Zalencentrum
Carine werkte toen nog bij een plaatselijke juwelier waar ze het op zich goed naar haar zin had. Wat haar niet zinde waren de ongelijke werktijden. Als Frank ‘vrij’ was, werkte Corine en dat was ze al snel beu. Niet lang daarna nam ze een functie over in de Raayberg van een dame die vertrok. Dat was het moment, haar moment. Samen hebben ze nog twee jaar voor Franks ouders gewerkt waarna ze samen de hele zaak overnamen. Ondernemend als ze zijn hebben ze de Raayberg stukje bij beetje uitgebouwd tot een waar zalencentrum. Alles en iedereen kan er terecht en is welkom. Bruiloften, themafeesten, kinderfeestjes, en haringparty’s zijn maar een kleine greep uit de vele mogelijkheden. ‘Natuurlijk gaat het werk wel voor een deel ten koste van andere, voornamelijk privé, aangelegenheden. Op verjaardagen, Kerst en oud en nieuw zijn ze aan de slag. Ze worden eigenlijk al niet eens meer uitgenodigd. Frank en Corine willen erbij zijn. ‘Je moet wel als je het goed wil doen. Althans, dat is onze visie.’ We willen niet achter feiten aanlopen. Als er iets gebeurt zijn we daar en lossen het op.’
Diepe sporen
Hij zegt het niet zelf maar ik weet dat Frank een sfeermaker is. Sommige groepen wachten zelfs op hem als hij er nog even niet is. Komt hij binnen dan gaan de handen omhoog en is het feest. Frank en Corine werken veel en hard. Dat alles in het snelle leven betrekkelijk is hebben ze drie jaar geleden aan den lijve ondervonden. Frank’s drie jaar jongere broer overleed aan de gevolgen van kanker en dat was een grote klap binnen de hele familie. Het liet dan ook diepe sporen na, vooral bij Franks ouders. ‘Vanaf toen zijn we wel anders gaan denken.’ Onze zoons krijgen verdeelde aandacht in alles wat ze doen en ondernemen. Eén van de boys voetbalt bij NAC en dat heeft best wat voeten in de aarde. In combinatie met zijn schoolopleiding rust er wel eens een behoorlijke druk op zijn schouders. ‘Het is een kwestie van de juiste balans blijven zoeken in ons gezin. Ons leven.’ Iedereen doet zijn of haar ding maar ze weten elkaar altijd weer te vinden. De communicatie is goed. Open en eerlijk. Over de toekomst willen Frank en Corine niet veel kwijt. Er spelen wel dingen. ‘Niet concreet nog maar we zijn ondernemers.’ Als er zich ergens een mogelijkheid voor doet praten we daarover, alhoewel het nooit ten koste mag en zal gaan van de Raayberg.
Daar ligt de basis. Ons derde kind, en daar zorgen we goed voor…
